Als mode gewend is om uit codes te komen, lijkt het erop dat als het gaat om QR, het een uitzondering is. Om meer informatie over een kledingstuk te hebben, neemt u gewoon uw telefoon mee en maakt u een foto van de streepjescode die zichtbaar is op het etiket. Materiaalsamenstelling, milieu-impact, plaats van productie… Elk merk is vrij om de onderkant van zijn kleding te onthullen. Waar wordt deze QR-code voor gebruikt? Hoe wordt informatie verzameld en geverifieerd? Moeten we het vertrouwen of op onze hoede zijn? De antwoorden hier!
Waar wordt de QR-code voor gebruikt in het kledingstuk?
Langzaam maar zeker wordt de QR-code op onze labels gezet.
In tegenstelling tot de voedings- of cosmeticasector, duurt het langer om de QR-code in de mode op te zetten, zowel bij merken als in de hoofden van consumenten. Daar zijn veel redenen voor.
Weinig studies en/of schandalen gaan over de directe impact die kleding of de productie ervan kan hebben op onze gezondheid. Zowel voor de persoon die het draagt als voor werknemers die worden blootgesteld aan giftige producten en dampen die vrijkomen tijdens de verffasen, de transformatie van leer of het schuren van jeans.Als gevolg hiervan kan de interesse in de traceerbaarheid van een kledingstuk lager zijn dan voor een crème die op de huid wordt aangebracht of een ingenomen voedsel.
Ook vereist de wetgeving geen verplichte oorsprongsaanduiding op kleding. De enige verplichting die aan modemerken wordt opgelegd, is om de samenstelling van het product als percentage en in de taal van het land van marketing mee te delen.
Een schat aan informatie voor de consument
Geplaatst op het samenstellingsetiket van het kledingstuk, geeft de QR-code ons toegang tot de informatie die een merk wil onthullen. Min of meer diepgaand, leuk of meeslepend, het productblad kan bestaan uit labels, certificaten, video's … Zo onthult Maison Patou de originele schets van artistiek directeur Guillaume Henry. Net als een paspoort is de QR-code nuttig gedurende de hele levenscyclus van het kledingstuk, of het nu gaat om een tweedehands aankoop of een sorteervezelrecycling.
Een tool voor merken
Hoewel de QR-code meestal wordt genoemd als een oplossing om de transparantie van informatie naar consumenten te herstellen, is het in eerste instantie een werkinstrument dat door merken wordt gebruikt om hun waardeketen te beveiligen.
In de mode- en textielindustrie bestaan toeleveringsketens uit vele tussenpersonen zelf verspreid over de hele wereld.Het probleem van de traceerbaarheid is al jaren aan de orde. Van de Nike-affaire en sweatshops tot de uitbuiting van Oeigoeren tot Rana Plaza, schandalen met betrekking tot arbeidsomstandigheden onthullen het gebrek aan traceerbaarheid tussen een merk en de schakels in zijn waardeketen. Aan dit maatschappelijke probleem met betrekking tot kleding wordt de milieudimensie en die van dierenwelzijn toegevoegd.
Waar komt de informatie eigenlijk vandaan?
Het controleren van een cursus vereist tijd en pedagogiek. Met name omdat de textielwaardeketen erg versnipperd is en ook omdat het voldoende is dat een schakel in de keten geen informatie wil geven om de continuïteit van de keten te doorbreken.
In het bijzonder onthult de QR-code de informatie die wordt verzameld door:
- De Blockchain, een aggregatie- en beveiligingssysteem dat gecodeerde, fraudebestendige, gedateerde traceerbaarheid mogelijk maakt. De traceerbaarheid van een kledingstuk begint vanaf het moment dat de bestelling wordt gelanceerd. Daarna volgt het verzamelen van het materiaal, spinnen, weven/breien, afwerken, maken, verzenden, ontvangen…Tijdens de stappen vullen de actoren de vragenlijsten met betrekking tot hun acties in en sturen ze de certificaten van overeenstemming en transactie. In de hele supply chain neemt de blockchain de verantwoordelijkheid op zich van de persoon die de informatie deponeert. Een waarschuwingssysteem in de backoffice waarschuwt een persoon van het handelsmerk die de ingediende informatie correcteert wanneer en wanneer. Wanneer het product op de markt wordt gebracht, neemt het merk de eindverantwoordelijkheid op zich. Het kan niet integreren in zijn QR-code-informatie die niet op de backoffice en Blockchain-traceerbaarheid staat.
- Life Cycle Assessment (LCA) beoordeelt de ecologische voetafdruk van een kledingstuk met behulp van verzamelde gegevens, waaronder het gewicht van het materiaal, de hoeveelheid water, fosfor, enz. Deze berekening wordt uitgevoerd door gespecialiseerde ingenieurs.
Kunnen we de informatie die door de QR-code wordt bekendgemaakt, vertrouwen?
Als consument is het moeilijk om het ware van het valse van de toespraken van modemerken te onderscheiden. Voor ons liggen twee soorten informatie:
- Declaratieve informatie die geen verificatie induceert.
- Tastbaar bewijs.De QR-code valt in de tweede categorie. Elk modemerk heeft de verplichting om een integriteit van informatie over te dragen, om het bewijs van zijn doel te leveren en te verifiëren.
De Blockchain maakt versleutelde, fraudebestendige, gedateerde traceerbaarheid mogelijk. Naast alle voorzorgsmaatregelen verifiëren de organisaties die de traceerbaarheid van de sectoren van de merken garanderen, de gegevens die door de actoren worden overgebracht door:
- Samenwerken met experts in certificeringen en traceerbaarheid.
- Naar het veld gaan om de authenticiteit te bevestigen van de gegevens die door de verschillende actoren worden gecommuniceerd en door de toeleveringsketen worden gegeven.
Om de authenticiteit van de garanties op de producten te waarborgen, hebben het DGCCRF (directoraat-generaal Concurrentie, consumentenzaken en fraudebestrijding) en de certificerende instanties hun controles versterkt. Zo zijn er op kledingetiketten strenge regels te volgen: merken mogen geen 'biologisch katoen' of 'gerecycled polyester' schrijven, ze moeten asterix zetten.
Bron: https://www.thegoodgoods.fr/mode/qr-flash-code-vetement-utilite-tracabilite/